Οι όγκοι σπονδυλικής στήλης και νωτιαίου μυελού χωρίζονται ανάλογα με την παθολογία σε πρωτοπαθείς και δευτεροπαθείς.
Μπορούν επίσης να ταξινομηθούν σύμφωνα με την ανατομική τους θέση σε εξωσκληρίδιους (κυρίως μεταστάσεις), σε ενδοσκληρίδιους εξωμυελικούς (νευρίνωμα, μηνιγγίωμα) και ενδομυελικούς (γλοίωμα, επενδύμωμα, αιμαγγειοβλάστωμα).
Η χειρουργική αντιμετώπιση των όγκων σπονδυλικής στήλης ενδείκνυται στις περιπτώσεις που η παθολογία μπορεί να αφαιρεθεί με εναν αποδεκτό κίνδυνο μετεγχειρητικής νευρολογικής επιδείνωσης.
Βασική βοήθεια για μια επιτυχημένη επέμβαση αποτελούν οι καινούργιες τεχνικές όπως η διεγχειρητική νευροπαρακολούθηση.
Ακόμη όμως και με την εφαρμογή των νέων τεχνικών σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι δύνατη η αφαίρεση της παθολογίας πλήρως.
Σε περιπτώσεις που η χειρουργική εξαίρεση δεν ειναι δυνατή ή σε περιπτώσεις που χρειάζονται έλεγχο υπολειμματικής νόσου, οι ασθενείς αντιμετωπίζονται με ακτινοθεραπεία.
Η χημειοθεραπεία δεν έχει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα για τους περισσότερους όγκους σπονδυλικής στήλης.
Εξαίρεση αποτελεί το πολλαπλούν μυέλωμα.